Annemi sevme hikayemin birinci bölümüne
burdan ulaşabilirsiniz.
Evet annemi bir yıl önce sapasağlam bırakmıştım üstelik annem diye söylemiyorum kapı gibi kadındı
elinden her iş gelirdi, bi baklava yapardı ki, yemeniz, görmeniz lazımdı bayramlarda komşular sıraya girerdi her işini kendi halleder babam dahil hiç birimize bi iş bırakmazdı ....Gerçi bunun bir nedenide babamdı aramızda kalsın biraz vurdum duymaz bi adamdır kendileri GAMSIZ cinsinden hadi küçük bir örnek vereyim ben babamın Ramazan ayında (pazar günleri hariç ) ezan okunmadan şöyle en azından bi 20 -30 dakika eve erken geldiğini hatırlamam buna evde misafirin olması durumu bile dahildir hoca ALLAHU EKBER der babam zile basardı :) NOT :Babacığım kendi iş yeri olan bi adamdır :) düğün dernek vs.işlerimizde hep böyle olmuştur yani dolasıyla anneciğim omuzlanmış durumdaydı bir çok şeyi ve dağ gibi hükümet gibi kadındı işte ANNEMM
Ve şimdi karşımda solmuş bi çiçek gibiydi.....
Yaşadığım o ilk şoku anlatamam salona geçtik önce biraz çemkirdim kardeşime ,anneme niye haberim yok diye sanki olsa ne yapacaktım ki ....zaten annemde tam böyle söylemişti ...
-Kızım söylesek ne yapacaktın ben söyletmedim kimseye birde oralarda senin canın sıkılacaktı ...
-OLSUN SIKILSAYDI EN AZINDAN CANIM SIKILSAYDI
Sonra başladılar anlatmaya ...
Hastalığının adı RA Romotoit Artrit yani iltihaplı eklem romatizmasıymış biz yurt dışına gittikten yaklaşık 1 hafta sonra birden hastalanmış(demek kaynanamın komşusu ondan demişti sana hasretlikten diye) elleri ayakları tutmaz olmuş dayanılmaz ağrılarla bir kaç hastane ve doktor gezmişler durumu o kadar ağırmışki hastanede tekerlekli sandalye bile kullanmışlar yürüyemeiş hatta bir süre emeklemiş ve en acısı o an için anneme göre tuvalet ihtiyacını giderirken bile ya kardeşime yada babama ihtiyac duymasıymış (ALLAH kardeşimden ve babamdan razı olsun) yemek yapamamış bir bardak suyu bile benden isteyen kardeşim halletmiş her işi (Annemler 5 kardeşler ama annem tek çocuk aslında, dedemin ikinci eşinden olmuş anneciğim...) öyle çok yakın akrabalarımız yok maalesef teyzeler halalar falan koşup yetişsinler bi işin ucundan tutsunlar.....herşey babama ve kardeşime kalmış....
Çok doktor gezmişler hocalar prof.lar ama netice tam olarak alınamamış normalde bu hastalığın bi atak evresi olurmuş insanı süründürür sonra ilaçlarında sayesinde uykuya geçermiş ama annemde öyle olmadı.....
Aradan 3 yıl geçti ama nasıl bana sorun aklım devamlı bizimkilerde ne yapıyorlar diye gurbetlik çok zor bir şey annemin niye bana ilk başta haber vermediğini gayet iyi anlıyordum artık ANNEMM işte bir kez daha haklıydı .... çok şükür hastalığı ilk zamanlara göre yavaşlamıştı, gittiğimiz doktorlarda şaşıyorlardı ,bu hastalığın bu kadar dirençli çıkmasına ne ilaçlar ne iğneler kullandı anlatamam zaten bu ilaçlar yüzünden bir yerleri iyileştirirken bir yerleri mahvetmişiz......
Nihayet memlekete döndük artık annemle daha iyi ilgilenebilecektim ALLAHın izni ile elimden geleni yapmaya çalıştım annem için, evlerimiz yakındı ALLAH razı olsun eşimde çok anlayışlıydı sabah oğlumu kreşe bırakır ordan anneme geçerdim o günlerde gayet iyiymiş meğer hava güzelse kısa yürüyüşlere çıkardık oğlumu kreşten alır parka götürürdük torun sevgisini tatmış bir torun daha diye bastırıyordu sürekli bir kızın olsun inşallah diyordu bi derdi daha vardı kardeşimi evlendirmek onun bi işe yerleştiğini görmek bu üçünü döner döner söylerdi .....
Zaman öyle hızlı geçiyor ve bizler farkına bile varmıyoruz. Annem hastalığının 9.yılındaydı ama iyileşmek bir yana gittikçe kötüleşiyordu son iki yıldır akcigerlerinde sorunlar çıkmıştı bu sinsi hastalık ilk önce eklemleri tutar orada harab edecek bir şey kalmayınca organlara yönelirmiş bizede bu olmuştu işte, akigerleri solunumu tam gerçekleştiremiyordu, bununda adı intelsitiyel akciger tutulumu olmuştu.............................................
Zorluklara bi zorluk daha eklenmiş annem artık solunum tüpü kullanmak zorunda kalmıştı önceleri 8 saatle başladık ama..................yetmiyordu...
Eklemleri çok zarar görmüştü yürümek ızdırap vericiydi.......
Bu arada iyi şeylerde oldu tabi kardeşim çok iyi bir işe yerleşti ve evlendi annemin gözlerindeki o mutluluk ..........
ama iyi şeyler sürekli devam etmiyor solunum tüpünün yerini solunum cihazı aldı ve EVE MAHKUM bi hayat başladı hergün anneme gidiyor ona arkadaşlık etmeye çalışıyordum
İşte bunca yıl sonunda ANNEMMM ,ARKADAŞIM, DOSTUM ,CAN YOLDAŞIMDI bizimki ortak bi yaşamdı artık
Banyosunu yaptırıyor yemeğini bile yediriyordum bazen... ve onu anlıyordum ANNELİĞİ anlıyor ve keşfediyordum
Nefes alabilmek bir lütuf ALLAHın kullarına bir lütfu bunun kanlı canlı delilini gördüm ben yaşadım ne kadar şükretsek az inanın...
Annemi hastaneye götürmek için genellikle biz yalvarırdık bıkmıştı kadın artık haklı olarak ama o gün kendi istedi gitmeyi ilk kez 03 mayıs 2011 kendi ellerimizle götürdük annemizi eşim gelinimiz kardeşim hep birlikte gittik hastaneye Hacettepe hastanesi hemen acil girişi yapıldı bu ilk acilimiz değildi bizim defalarca gelmiştik ama bu sefer digerlerinden farklı bi odaya aldılar annemi ......oradanda yoğun bakım ünitesine doktor akcigerleri cok su toplamış dedi gitti ...
Tam 30 gün kaldı orada penceresiz izole bi camekanın içinde günde iki kez görüş vardı biz herdaim oradaydık hiç ayrılmadık annemin bilinci yerindeydi ....
Anneler gününü orada kutladık yasak olduğu halde koynumda gül saklayıp anneme verdim hemşireler atmış sonra onu olsun annem o maskelerin altından bana gülümsedi ya o yeter bir keresindede gizlice dondurma soktum içeriye 1 haftadır istiyordu olmaz dedim ama dayamadım iyice lımıştı zaten öyle sevindiki o dondurmaya.....
Nihayet yoğun bakımdan çıkacaktık artık servisde kalabilir dediler dünyalar ANNEMİN olmuştu bunca günden sonra gün ışığı görücek kolaymı ama hala çok sıkıntıları vardı uzun süre yattığı için ayakları tutmuyor ve nefesini cihazlar sayesinde alıyordu olsun ordan çıkalımda .....
Çıktık ama servis bölümündede işler aynıydı anneciğim iyice solmuştu onun yüzünü güldüren son haberler benim ve gelinimizin hamile olmasıydı .Geceleri babam ve kardeşim dönüşümlü olarak kalıyor sabah ordan işe gidiyorlardı sabahlarıda erkenden ben gidiyordum bazende gelinimiz son sıralar ALLAH razı olsun büyük teyzemin kızı geliyordu hamilelik şartlarımı zorluyordu hiç sırası değildi ama ANNEMM o öyle mutluyduki buna değerdi ......
29 HAZİRAN Mirac kandili o gece hepimiz yanındaydık konuştuk şakalaştık birbirimizin kandilini kutladık ANNEMMM sadece maskesinin altından bakıyor gülümsemeye çalışıyordu... gece geç saatte yanından ayrılırken maskenin altından bir şeyler söyledi duyamadım yanına yaklaştım
-SABAH ERKEN GEL OLURMU?????
..............SEVDİM ANNEMİ BEN ÇOK SEVDİM
sabah namazınından sonra telefon çaldı arayan babamdı .....
ANNEMİ ÖPTÜM VE ONU ÇOK SEVDİM
ÇOK GEÇ SEVDİM ANNEMİ BEN ÇOK GEÇ...
ANNECİĞİM MEKANIN CENNET OLSUN
(Lütfen annem için bir fahita okuyun teşekkürler ALLAH razı olsun)
Bu yazıyı 4 saatte ancak tamamlayabildim nedenlerini az çok tahmin edersiniz herhalde çok zordu benım için ancak toparlayabildim cesaretimi ALLAH inancı sayesinde burdayım RABBİM ANNEMin ve tüm ölmüşlerimizin mekanını cennet eylesin inşallah
SELAM VE DUA İLE fem
